محدود کردن خلاقیت و آگاهی نسل ها به نام «آموزش»ا

با گذشت بیش از یک قرن از استقرار آموزش اجباری در مدارس جهان، معایب این روش تعلیم و تربیت به خوبی شناخته شده است. به عنوان یکی از ارکان استعمار در عصرِ توسعه، آموزش استانداردِ امروز، نسل جوان را به طور یکسان و بدون توجه به استعدادهای خدادادی فرد فرد آنان - به اجبار - آموزش می دهد. اسفبارترین قربانیان این فرآیند، توانایی دانش آموز در خلاقیت و ابتکار عمل و فرصتِ یادگیریِ خودجوش در مستعدترین سال های عمر اوست. در دانشگاه ها نیز، شوق و استعداد جویندگان جوانِ علم و ابتکار، به بهانۀ تخصص آموزی، به شدت محدود می گردد. والدینی که زمانی خود قربانی این سیستم زیانبار شده اند از واقعیت این سیستم محدود و محدودکننده بی خبر نیستند، آموزگاران نیز ناجور بودن این نظامِ اجباری با انتظارات دانش آموزان خردسال و نوجوان خود را در هر روز کاری تجربه می کنند و بسیاری از دانش آموزان و دانشجویان نیز از تجربۀ خود در دبستان، دبیرستان و دانشگاه ناراضی اند. اما این سیستم وارداتی و تقلیدی کماکان به حیات خود ادامه می دهد. چرا چنین است؟ تداوم نظام آموزشی و آموزش عالیِ محدود و محدودکنندۀ امروز، از آشکارترین مصادیق سیاستگذاری های ناشی از توهم شکاف اطلاعاتی در جوامع است که به نوبۀ خود به استمرار این توهمِ ویرانگر در جوامع تمدنی جهان دامن زده است. بیشتر بخوانیدا  

آسیب شناسی شکاف اطلاعاتی در جوامع

خدمتی از سایت اطلاع رسانی: ا

در خدمت اصلاح الگوی مصرف

پست الکترونیکی:ا

esfandiarabbassi at gmail.com

تلفن:ا

086 4325 5251