اادر خدمت اصلاح الگوی مصرف

سایت اطلاع رسانی اسفندیار عباسی

   ا مهارت های ارتباطی 

ارتباط انسانیِ روشن و محترمانه     تصمیم گیری گروهی با اجماع       پادرمیانی و میانجیگری       صفحه اصلی

تصمیم گیری گروهی با اجماع   

مقدمه

تصمیم گیری، چه کسی و چگونه؟

اااااااااانوع شناسی سازمانی

ااااااااااروش شناسی تصمیم گیری

اااااااااااتصمیم شناسی

تصمیم گیری با اجماع

تسهیلگری جلسات

خدمات تسهیلگری

کارگاه آموزشی

خواندنی ها

روش شناسیِ تصمیم گیری در سازمان ها

به طور کلی می توان روش های تصمیم گیری را به 5 نوع زیر تقسیم کرد. به ندرت سازمانی را می توان یافت که تنها از یک روش استفاده کند چرا که در موقعیت های ویژه، سازمان ها از روشی استفاده می کنند که با امکانات و محدودیت های موجود بیشتر همخوانی دارد. همچنین، حتی در تکامل یافته ترین سازمان ها، استفاده از تصمیم گیری با اجماع در تمامی موارد بهترین انتخاب نیست. به عبارت دیگر، انتخاب روش مناسبِ تصمیم گیری نه تنها به نوع شناسیِ سازمانی بلکه به نوعِ تصمیم نیز بستگی دارد. توجه به مزایا و معایب هر یک از روش های زیر، سازمان های دولتی، خصوصی و مردمی را در مورد انتخاب روش مناسب تر برای رسیدن به اهداف، در موقعیت های گوناگون، یاری می کند.   نتیتتست ستی ستی سینت سنیت سینت سنیت   نتسنتتتیتنتی ستست نتنستی نت ستی

روش استبدادی

روش مشورتی

روش اقلیت

روش اکثریت (یا روش رای گیری)

روش اجماع  

ا1) روش استبدادی (یک نفر تصمیم می گیرد.)       

مزایا: سریع، مناسب برای مواقع بحرانی مانند امداد و نجات     

معایب: به علت محدودیتِ اطلاعات، کیفیت تصمیمات عموما پایین است.

ا2) روش مشورتی (یک نفر با مشورت دیگران تصمیم می گیرد.)

مزایا: سریع، ولی در مقایسه با روش استبدادی، از اطلاعات بیشتری برخوردار است.ا 

معایب: در مقایسه با روش استبدادی، وقت بیشتری می طلبد در صورتی که لزوما، به علت عدم جامعیت اطلاعات و ضعف مشارکت، مورد اقبال و حمایت افراد بیشتری قرار نمی گیرد.ا

ا3) روش اقلیت (نخبگان یا فقط افرادی که منافع شخصی خود را در نظر دارند تصمیم می گیرند.) ا

مزایا: تصمیم گیری در این روش سریعتر از روش هایی است که بر مشارکت  تمامِ افرادی که در نتیجه کار سهیم اند تاکید دارند.ا

معایب: عدم برخورداری تصمیمات از اطلاعات جامع تر.  اقلیتِ حاضر نماینده اکثریت غایب محسوب نمی شود. اطلاعات نخبگان محدود است و در برابر جعلیات علمی آسیب پذیر. ا ا

ا4) روش اکثریت (همچنین موسوم به روش رای گیری، از رای اکثریت برای انتخاب راهکار مطلوب استفاده می کند.)  ا

مزایا: این روش در هر گروه یا جمعیتی قابل اجراست. افراد عموما با این روش آشنایی دارند. تمام رای دهندگان مستقیما و به طور یکسان بر تصمیم گیری اثرگذار اند.ا

معایب: انتخاب بین پیشنهاداتی است که از قبل ساخته و پرداخته شده است.  ذهنیتِ برنده-بازنده بر محیط غالب است. اقلیتِ بازنده خود را نسبت به مشارکت در اجرای تصمیمات اکثریتِ برنده متعهد نمی داند. شکستِ اقلیت بذرِ اختلافاتِ آینده بین دو گروه مخالف را تشکیل می دهد. در این روش، ایده ها و شخصیت ها به شدت به هم گره خورده اند، لذا مخالفت بین افراد بر سر ایده ها به مخالفت شخصی بین افراد می انجامد. ا

ا5) روش اجماع  (تمامی افراد ذینفع و ذیربط در تصمیم گیری شرکت می کنند.  ایجاد تعهد همگانی برای مشارکت در اجرای تصمیمات، بخشی از فرآیند تصمیم گیری است.)ا

مزایا: در این روش، لحاظ قرار دادن تمامی نظرات و انگیزه ها بخشی از فرآیند تصمیم سازیِ مشارکتی است. افراد شرکت کننده تصمیم گروه را متعلق به خود می دانند و به روشنی، حفاظت از منافعِ فردی خود را گرو مشارکت مجدانه در اجرای آن می بیند.ا

معایب: توانایی اجراییِ محدودتر در جلسات بزرگتر.

نیت سمینت سمینتسنمیت سی

سنت سنیت سنیت سینتس نیت سنیت سنت سنت یسنت یسنین ستینین