اادر خدمت اصلاح الگوی مصرف

 
 

سایت اطلاع رسانی اسفندیار عباسی

  دریافت قلم فارسی (فونت) مناسب  

صفحه اصلی    معرفی سایت    تازه های سایت    همکاری با سایت   درباره اسفندیار عباسی    تماس با ما

مقاله ها و پیوندها:    بخش اول - آلودگی اطلاعاتی    بخش دوم - توسعه محلی 

خدمات پشتیبانی پژوهش            خدمات پشتیبانی نشر             خدمات پشتیبانی توسعه محلی

 برای پژوهشگران          برای اولیا و مربیان           برای برنامه ریزی و سیاستگذاری       

    ا مقاله ها و پیوندها - توسعه محلی و اصلاح الگوی مصرف ا

 

 

 

 

کیفیت بالاتر زندگی در شهرهای بدون خودرو، با دوچرخه

راوینا، ایتالیا

تصاویر بالا و زیر برگرفته از کتاب «شهرهای بدون خودرو» است. ایجاد معابر ایمن و لذتبخش نظیر آنچه در این تصاویر می بینید، در تمامی کشورهای دنیا امکانپذیر است. لازمۀ این تغییرِ مطلوب، استقبال بیشتر شهروندان از دوچرخه سواری و پیاده روی به جای استفاده از خودرو شخصی و همزمان نفیِ ملاحظات ویژه برای تردد خودرو در برنامه ریزی و مدیریت حمل و نقل درون شهری است تا گزینه های متنوعی برای تردد در شهر برای همه شهروندان فراهم گردد. راهکارِ دیگری که توسط مدیران نوآور در چندی از کلان شهرهای دنیا اجرا گردیده است پرهیز از منطقه بندی هایِ انحصاری در برنامه ریزی شهری است تا بناهای مسکونی، تجاری و اداری بتواند در کنار هم در یک محله یا منطقه قرار گیرد تا از نیاز به رفت و آمد طولانی  در سطح شهر کاسته شود. تجربه نشان داده است که حذف خودرو از خیابان های شهر علاوه بر افزودن به سلامت محیط و بهداشت جامعه، برای رونق کسب و کار و صنعت گردشگری نیز مفید است. برای بزرگنمایی، روی هر یک از تصاویر کلیک کنید. ب تستنسی نستی نتسی نتس یت نتنت تس نستینس

ونیز، ایتالیا

فیلادلفیا، آمریکا

سالتزبِرگ، اتریش

خیابان باریک در پرتقال

ونیز، ایتالیا

 

 

 

 

دوچرخه، پیشرفته ترین وسیله نقلیه

در عصر حاضر که جوامع تحت فشارهای ناشی از پدیدۀ  فراگیر تغییرات آب و هوایی قرار گرفته اند، دوچرخه پیشرفته ترین وسیله نقلیه محسوب می شود. در مقایسه با دیگر وسایل، دوچرخه از لحاظ مصرفِ انرژی دارای بالاترین بهره وری و از جهتِ سلامتی فردی و زیست محیطی بی نظیر است. تعجب آور نیست که بسیاری از شهرهای بزرگ جهان مثل ریو، برلین، توکیو، بارسلون، بوداپست و مونترال اقدامات ویژه ای برای تسهیل تردد دوچرخه در سطح شهر اجرا کرده اند. بیشتر بخوانید  بتسنتنسیت سنیتنستینستی نستینست ینس

 

 

کاستن از ترافیک موتوری با حذف بزرگراه ها

ا نمای بزرگتر

یکی از عیوب بارز برنامه ریزی و مدیریت حمل و نقل شهری با محوریت خودرو از دست دادن اراضی وسیعی در درون شهر برای احداث جاده های عریض مانند بزرگراه هاست. در بسیاری از شهرهای بزرگ جهان از دهه 1970 به بعد (یعنی بیش از 40 سال پیش) احداث بزرگراه ها کاملا متوقف شده و از دهه 1980 به این سو، تبدیل اراضیِ بزرگراه ها برای استفاده های دیگر، از جمله احداث بوستان های شهری، معابر امن برای پیاده روی و دوچرخه سواری، احیای رودخانه های محلی، فروشگاه ها و خانه سازیِ ارزانقیمت برای اقشار کم درآمد، آغاز شده است. یکی از دغدغه های برنامه ریزان شهری پیش از تبدیل کاربری اراضی بزرگراه ها، مخالفت خودروسواران است. در این صفحه بخوانید که چگونه در سئول پایتخت کره جنوبی مردم، بیزار از آلودگی هوا و تراکم ترافیک، با اشتیاق به استقبال تبدیل بزرگراه «چانگ یا چان» به بوستان  «چانگ یا چان» به طول 7 کیلومتر رفته اند.   یتستسن سنیت نست ینست نست ینست نست ین سین تسنی سن ین یس

 

چهره های ماندگارِ برنامه ریزی و مدیریت شهری در جهان

شهرداران زیر نام خود را در تاریخ به عنوان نوآورانِ مدیریتِ شهری به ثبت رسانده اند چون توانسته اند با شجاعت و ثبات قدم، باورهای حاکم در حرفه خود را نفی و با پشتیبانی از طرح های نوآورانه از ترافیک موتوری و آلودگی هوای شهر خود بکاهند و به آسایش همشهریان خود بیفزایند. بسیاری از نوآوری های ایشان به تدریج به عنوان راهکارهای استاندارد در شهرهای دیگر جهان نیز نفوذ یافته است. تبتسنت نستی سینتسینت یسنتس ین

هایمه لِرنِر

هایمه لِرنِر، شهردار کوریچیبا، برزیل (1975-1971، 1983-1979و 1992-1989) را می توان به جرات بنیانگذار برنامه ریزی نوین شهری معرفی کرد. این نگرش به شهرسازی که متناسب با نیازهای اجتماعی، آموزشی، فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی شهرهای بزرگ امروز جهان است کاملترین تبلور خود را در زادگاه آقای لِرنر یافته است. بیشتر بخوانید  بتسنتنسی نستی نستینت سینتسنی

اِنریکه پِنیالوسا

انریکه پنیالوسا، شهردار بوگوتا، کلمبیا (2001-1998) یکی از مدیران شهریِ معروف و بانفوذ دنیاست. به نقل از صاحبنظران این حرفه، آقای پنیالوسا در طی زمان تصدی خود، شهر 7 میلیونیِ بوگوتا را از جایی مشهور به بی قانونی، آلودگی هوا، جرم و جنایت و سلطۀ خودرو، به زیستگاهی ایمن و آرام برای شهروندان آن تبدیل کرد. بیشتر بخوانید بتسنتنسیت نسیت نست ینست ینتس ینت سینسی.

لی میونگ باک

لی میونگ باک، شهردار سئول  (2006 - 2002)،  با استقبال از نظراتِ شهرسازانِ نوآورِ کره ای از جمله کی یون هوانگ، اقداماتِ مؤثری در کاهش ترافیک و آلودگی هوای شهر آغاز کرد که موجی از طرح های مشابه در دیگر شهرهای بزرگ کره و جهان به وجود آورده است. از معروف ترین اقدامات وی جنگلکاری در شهر و حذف بزرگراه معروف «چانگ یا چان» بود.  بیشتر بخوانید تبنتس نتس ینت سینت سینت سنی سن نست ینس ی

 

فناوری های مناسب برای تامین و بهینه سازی مصرف انرژی

چهره ای ماندگار در مصرف بهینه انرژی در حمل و نقل

بازگشت به بهینه سازی مصرف انرژی  

بازگشت به نقش ما شهروندان  

 بتسنت سنیت نسیت نست ینستی نت یسنت سینت یسنت یسنت سنتنیتس نیت سنیت نسیت

ازدحام وسایل نقلیه موتوری، به ویژه خودروهای تک سرنشین، زندگیِ سالم و عزتمندانه در کلان شهرهای جهان را به واسطه آلودگی شدید هوا و اتلاف وقت فاحش در سفرهای درون شهری عملا غیر ممکن ساخته است. از این رو تعداد رو به رشدی از مدیران شهری در این زیستگاه های بزرگِ بشری اقداماتی جدید و متفاوت جهت تسهیل تردد شهروندان از طریق دوچرخه سواری،  پیاده روی و بهره گیری بیشتر از وسایل عمومی حمل و نقل را آغاز کرده اند. افکار عمومی از عوامل قوی و اثرگذار بر تصمیمات برنامه ریزان و سیاستگذاران است. لذا قطعا استقبالِ توده های مردم از راهکارهایی که از وابستگی به خودرو در تردد شهری می کاهد و به پاکیزگی هوا کمک می کند در تجدید نظر مدیران شهری در چگونگی طراحی و مدیریت ترافیک در کلان شهرهای دنیا مؤثر بوده است تا حدی که برخی از ایشان حتی اقدام به حذف بزرگراه ها در شهر خود کرده اند. اما اگر چه همه این شهروندان فرصت مستندسازی و نگارش تجربیات خود پیرامونِ گذار از عالم خودرو به عالم دوچرخه یا پیاده روی را نمی یابند، خانم «کاترین اَلوُرد» با چاپ کتابِ پرفروش و پرنفوذِ خود با عنوانِ «ماشینت را طلاق بده!»، تجربیات مشترک این قشرِ رو به رشد را برای مطالعه عموم به رشته تحریر کشیده است.  تببتستنسیتنسیتنسیت نسیتنسیت نتسینست ینست نت نت  تستنستی نست ینتس ینتس نی سنی سنی تسی ت

توضیحات ابتدای کتاب روشن می کند که چرا خانم اَلوُرد این عنوان عجیب را برای کتاب خود برگزیده است. وی می نویسد:   بتسنتسنیت سنتی نسیت نست ینستی نست ینست ینت سینست ینت سینت سنیت سینتسنیت

ا«در سال 1999، مردی در ایالت تِنِسیِ آمریکا کوشید تا با خودرو خود رسما ازدواج کند. در فُرم تقاضانامه برای اخذ گواهی ازدواج، وی نام عروس را موستانگ، محل تولد او را دیترویت، نام پدرش را هنری فورد و گروه خونی او را 10-دبلیو-40 (اشاره به نوع روغن موتور) قید کرد. وقتی که کارمندان دفترِ صدور گواهی ازدواج از دادن گواهی به او سر باز زدند او قسم یاد کرد که دوباره برای ازدواج رسمی با اتومبیل خود اقدام خواهد کرد. بنتسن سنت نستی نست ینس تینست ینت سینت سینت سینت سیت نسیتن ینست ینت

شاید این داستان در ابتدا عجیب به نظر رسد، اما خوب که دقت می کنیم می بینیم که به طور کلی رابطه ای عاطفی بین صاحبان خودرو و وسیله نقلیه شان به وجود می آید، حالا چه رسما با آن ازدواج کنند و چه نکنند. در جوامعی که استفاده از خودرو شخصی فراگیر می شود، رانندگان به ندرت بدون اتومبیل خود جایی می روند. ایشان وقت زیادی صرف توجه به آن می کنند و حتما می کوشند که جایگاه ویژه ای در خانه برایش فراهم کنند. گاه به نظر می رسد که با ورود اتومبیل به زندگیِ شخص، نقشی محوری در برنامه های روزانه وی پیدا می کند.» ت ستسنت سنتی نستی نست ینست ینست ینتس ینت سنیت سنیت نسیت نس 

در زیر مطالب بیشتری از این کتاب ترجمه می شود که بیانگر انگیزه های نگارنده برای ترک اتومبیل خود و تجارب مثبت او پس از کنار گذاشتن این فناوریِ نامناسب است:  تتسنتینستن یتسن بنست بسنتب سنتب سنتب سنتب سنتسنت بسنتب سنت سنتی سنت بسسیت ستس نیتس نتینست ینریزی نبینینمی نبیمنیم بی بینم

ا«اتومبیل به ما تواناییِ جابجایی سریع و آزادی شخصی برای طی مسافت های طولانی در هر زمانی که می خواهیم را می دهد. این وسیلۀ نقلیه، کارآیی زیاد و راحتیِ حمل و نقل را به زندگی ما می آورد. حتی برای خیلی از ما، اتومبیل منعکس کننده شخصیت ماست و جایگاه اجتماعی ما را در بین همسایگان، همکاران و خویشاوندان مشخص می کند. حداقل در دنیای پرازدحام شهر که به نظر می رسد هر روزه گسترده تر می شود، ماشین به ما احساس ایمنی در محیطی شخصی  که متعلق به خود ماست می دهد. اما بهایی که برای راندن اتومبیل می پردازیم بسیار گزاف است. مثلا تصادفات رانندگی بزرگترین قاتل کودکان است و دودی که از اگزوز ماشین ها خارج می شود موجب پدیده گلخانه ای و تغییرات آب و هوایی شده است. و دلیل اصلیِ رشد سرطانی شهرها که بی وقفه مرزهای شهر را به درون طبیعت اطراف آن می راند و بر مسافت های درون شهری می افزاید همین خودروست. با توجه به تمام زیان هایی که خودرو بر جوامع تحمیل می کند، عاقلانه است که در رابطه عاطفی خود با اتومبیلمان بازنگری کنیم. آیا واقعا وقت متارکه با اتومبیلمان فرا نرسیده است؟   بتبتنستتسنتنس ینستی نست ینتسن سنت سنی نسی نستی نست ینت سینت س

باید بیشتر در مورد تجربه خودم با اتومبیل برایتان بنویسم: چند وقتی بود که آگاهی من در مورد زیان های گوناگون خودرو موجب شده بود که در مورد استفاده از اتومبیل احساس ناجوری داشته باشم. تا اینکه بالاخره در سال 1992 با چند نفر آشنا شدم که بدون اتکا به خودرو زندگی می کردند و خیلی راضی به نظر می رسیدند. ایشان با هدف کمک به پاکیزگی محیط زیست ترک اتومبیل کرده بودند و به نظر می رسید که نبود آن در زندگی ایشان محدودیتی به وجود نیاورده بود. آنها پای پیاده، با دوچرخه و وسایل نقلیه عمومی به هر کجا که می خواستند می رفتند و اصلا احساس نمی کردند که با کنار گذاشتن خودرو، ایثار کرده اند. در واقع ایشان از اینکه اجباری به رانندگی نداشتند لذت می بردند. من با دیدن این افراد خیلی تحت تاثیر قرار گرفتم و بعد از مدت کوتاهی که از آشنایی ما گذشت نیت کردم که مدتی به طور امتحانی با اتومبیلم متارکه کنم. بتسنتنسیت نستی نست ینتس ینت سینت سنیت نسیت نیست نستی نست ین ستینتس ینتسنی

در ابتدای کار کمی شک داشتم که بتوانم بدون ماشین زندگی ام را بچرخانم. بنابراین آن را به مدت یکسال نگه داشتم و نفروختم، و هر از چند گاهی، در صورت ضرورت یا عجله، از آن استفاده می کردم. با اینکه در آن زمان در منطقه ای نیمه روستایی زندگی می کردم، جایی که فاصله من با نزدیک ترین شهر 6 کیلومتر و با مرکز شهرستان 32 کیلومتر بود، به تجربه دیدم که ترکیبی از دوچرخه سواری، سفر با اتوبوس، و گاه تاکسی و یا همراه شدن با دوستانی که با اتومبیلِ خود عازم شهر بودند، تمامی نیازهای من به حمل و نقل را مرتفع می کرد. هر چه اتومبیلم بیشتر در حالت پارک در گاراژ می ماند من بیشتر متوجه می شدم که تا چه حد از آن بی نیازم. پس از گذشت یک سال از جدایی امتحانی ما، من تعداد سفرهایی که در طی سال با اتومبیل کرده بودم را حساب کردم و دیدم که این تعداد سفر واقعا هزینه هایی را که برای عوارض، بیمه، نگهداری و تعمیر و استهلاک متحمل می شدم را توجیه نمی کند. پس واقعا دلیلی برای نگهداشتن آن نداشتم. بنابراین آن را فروختم. تبنتس نتسنت سنیت نسیت نست ینست نست ینس ینت سنیسی سیت

اما در واقع آنچه مرا به زندگی بدون اتومبیل پایبند کرد، ملاحظات زیست محیطی نبود بلکه فوایدی بود که ترک رانندگی خودرو به زندگی من به ارمغان آورد. یکی اینکه با پرهیز از رانندگی، مقادیر زیادی پول پس انداز کردم. خودرو واقعا هزینه بردار است. فایده دیگر اینکه، حالا که مجبور به پیاده روی شده بودم، احساس سلامتی بیشتر و تناسب اندام می کردم و نیازی نبود که مانند گذشته از سر سفره گرسنه برخیزم که مبادا چاق بشوم. شبها هم بهتر می خوابیدم. خیلی حالم بهتر بود!! سلامت و تناسب اندام بیشتر به من اعتماد به نفس بیشتری داد و چون می توانستم با وارد کردن زیان کمتری به محیط زیست تردد کنم وجدانم هم راحت تر بود. به طور کلی جدایی و طلاق از اتومبیلم احساس بسیار خوبی داشت.  بتسنتنتسن بتسنست نتسنیت نسیت نسیت نستی نس یتنست ینتس نت سنیت نستی

طی سال هایی که بدون اتومبیل زندگی کرده ام با افراد دیگری مثل خودم آشنا شده ام. برخی از آنها به طور کامل ماشین خود را طلاق داده اند و برخی فقط در موارد خاص از آن استفاده می کنند. به عبارت دیگر رابطه ای معقول، نه عاطفی، بین خود و وسیله نقلیه خود برقرار کرده اند. در این سال ها همچنین با افراد بسیار مبتکری آشنا شده ام که گام های بلندتری در ارتباط با کاستن خسارات اتومبیل در جامعه برداشته اند. گام هایی که نه تنها ایشان را از اعتیاد به خودرو رها کرده بلکه زندگی بسیاری دیگر از شهروندان را با فوایدی که در بالا در زندگی خودم برشمردم آشنا نموده و برای آنها نیز آسایش واقعی به ارمغان آورده است. برخی از این نوآوری ها واقعا هوشمندانه، مؤثر و لذتبخش اند. مثلا سمس نتسین سینتسیتسمینتسنم ینسمت یمنست ینمست یمنت سیمت سمینت سمین تسنتم ی

ا«اتوبوسِ پیاده» برای بچه های مدرسه: این نوآوری که الان در بسیاری از شهرهای کوچک و بزرگ اروپا، آمریکای شمالی و استرالیا متداول شده راهِ ایمن و با نشاطی است که از طریق آن دانش آموزان همراه با همکلاسی های خود، تعدادی از معلمان و اولیا به صورت گروهی خود را از خانه به مدرسه می رسانند. این نوآوری خیلی از والدین را از دغدغه سالم رسیدن کودکشان به مدرسه رهایی بخشیده است بدون اینکه مقادیر زیادی دود در شهر منتشر شود که البته اولین قربانیان آن هم کودکان هستند.  تسنتسنی نست سنیت سنیت نسیت نسیت نس یتنس تی

نیروی محرکه پدال: من در این سال ها با آدم های مخترع و خوش ذوقی چون «بیلی رامپ» و «پَتی رامپ» آشنا شدم که وسیله ای درست کرده اند که مثل یک خودرو عمل می کند و تمامی سرنشینان می توانند همزمان برای حرکت آن رکاب بزنند. آنها با تمامی فرزندان خود با این وسیله به سفرهای بیرون شهری می روند و خیلی هم از سفرهایشان لذت می برند. آشنایی با «جَن وَندِر تواین» هم خیلی آموزنده بوده است. او مؤسسه ای در شهر یوجین در ایالت اورگان به وجود آورده است که در آن به نوجوانان تعلیم می دهد که چگونه انواع وسایل نقلیه که با نیرو عضلانی به جلو رانده می شود طراحی و تولید کنند. تبنتس نتینس ینتس ینت سینتسنیت سنیت سنیت سنیت نسیت نست ینست ینس تی

استفاده مشارکتی از خودرو: تعداد افرادی که می خواهند از تملک یک خودرو و تمام هزینه های مالی و زیست محیطی آن خلاص شوند در حال فزونی است و برای اینکه این افراد بتوانند تمامی نیازهای حمل و نقل خود را مرتفع کنند، نوآوری های اجتماعی جالبی رخ داده است. «ماشین های مشارکتی» یکی از این نوآوری هاست. در کلان شهرها، شرکت های بزرگی به وجود آمده اند که تعدادی زیادی خودرو (غالبا از نوع هیبرید، که کمتر هوا را آلوده می کند) خریداری کرده و سپس اقدام به عضو گیری کرده اند. به محض اینکه تعداد اعضا در یک محل به عدد معینی می رسد، یک دستگاه خودرو در نزدیکی اعضا پارک می شود. نوبت گیری برای استفاده از خودرو از طریق اینترنت انجام می شود. نظافت، تامین سوخت و تعمیرات غالبا بر عهده شرکت است.  تبسنت نیستنست ینتس ینست ینت سینت سنت سنیت سنیت سنیت نس نسیت نس

بدون شک با افزایش این نوآوری ها در جایی که ما زندگی می کنیم، گذار از زندگی ماشینی به زندگی بدون ماشینِ شخصی خیلی راحت تر است، اما من به تجربه دریافته ام که هر جا که زندگی کنیم، بی اتومبیل سر کردن، کاملا عملی است. آن دسته از افرادی که زندگیِ کم-اتومبیل یا بی اتومبیل را تجربه می کنند شخصا در می یابند که با مستقل شدن از این وسیله نقلیۀ پرهزینه و آلاینده، کیفیت زندگی آنها بهبود پیدا می کند.»  تست سنیت نست ینسیت نست ینست ینسیت نست ینست ینسبتسنسنیت سنیتنتسی

در جایی دیگر، کاترین اَلوُرد توصیف می کند که چگونه با استفاده از دوچرخۀ تاشو قادر است مسافرت های دور و دراز را با ترکیبی از اتوبوس، قطار و دوچرخه انجام دهد. او تریلری دارد که به صورت دنباله بند به پشت دوچرخه اش وصل می کند. این تریلر در واقع چمدان کوچکی است که در صورت نیاز دوچرخۀ تاشو را در خود جای می دهد و اَلوُرد همانند دیگر مسافران که یک یا دو چمدان برای سفر دارند آماده سوار شدن به اتوبوس یا قطار می شود. سفرهای بلند و کوتاه با دوچرخه به قدری لذتبخش است که برخی دوچرخه سواران جدی، مثل کاترین اَلوُرد، حتی در فصل های سرد سال و در هوای برفی نیز با مجهز کردن دوچرخه های خود به تایرهای مخصوص دوچرخه سواری در برف، به رفت و آمد با دوچرخه ادامه می دهند. می توان تصور کرد که گذار از حمل و نقلِ خودرو - مدار به حمل و نقلِ دوچرخه - مدار در یک جامعه از جمیع زوایا مفید است: سلامتی فردی، سلامتی محیط زیست، ایمنی در حمل و نقل، نشاط در فعالیت های بیرون از منزل، اعتماد به نفس بیشتر و نیز آماده سازیِ زمینه اقتصادی در کشور برای تولید مجموعه متنوعی از کالاهای مرتبط با دوچرخه به منظور دستیابی به اشتغالزاییِ دائم.   تسنتنسیتنستی نست ینت سینت سینت سنی نسیتنسیت نت نت س ت ینت

منابع

- Katharine Alvord. Divorce Your Car: Ending the Love Affair with the Automobile. Gabriola Island, B.C.: New Society Publishers, 2000.

- Teresa Medez. Students 'ride' to school on foot: 'Walking school buses' give children exercise - and parents' peace of mind, Christian Science Monitor October 21, 2003 (accessed 19 July 2013)

 

 

 

 
 
 
آرم و طراحی سایت، حمیرا شریفی 2008 ©آ